ทำไมโลกนี้ถึงมีคนรัก คนเกลียด คนโลภ คนหลง คนขี้อิจฉา คนดี คนเลว
หากคนเราไม่มีรัก โลภ โกรธ หลง โลกนี้จะเป็นอย่างไร
ทำไมคนเราถึงชอบติเตียน ชอบทำลาย มากกว่าสร้างสรรค์
ทำไมคนเราชอบมองแต่ข้อเสีย มากกว่าข้อดี
ทำไมคนมีการศึกษาดี ส่วนใหญ่ถึงเห็นแก่ตัว (ยืนยันครับ)
ทำไมคนเราถึงชอบรับ มากกว่าเป็นผู้ให้
ทำไมคนเรายิ่งโต ยิ่งมีความซับซ้อนในจิตใจ ไม่เหมือนเด็ก
ทำไมคนเราชอบคิดแต่เปลือก เห็นคนอื่นทำได้ ก็คิดว่าได้มาง่ายๆ
ทำไมคนเราชอบเป็นนังเลงคีย์บอร์ด มากกว่าแอคชั่นจริงๆ
ทำไมคนเรียนดี ไม่ค่อยมีผู้กล้า
ทำไมคนเราชอบทำตามๆกันไป
ทำไมคนเราชอบเชื่อ ชอบสรุป โดยดูหรืออ่านแค่มุมเดียว
ทำไมคนเราเมื่อโตมาถึงทำอะไรเพื่อหวังผลซักอย่างแก่ตัวเอง (มีน้อยคนจะทำเพื่อคนอื่นจริงๆ)
ทำไมคนเราถึงสนุกกับการนินทา โดยที่ไม่ได้มองตัวเองเป็นอันดับแรก
ทำไมคนเราถึงเชื่อในสิ่งที่เคยได้รับรู้มาก่อน โดยไม่ได้มองถึงความไม่เที่ยงของสิ่งที่ได้รับรู้นั้น
ทำไมคนเราไม่ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด ก่อนที่จะไปยุ่งกับหน้าที่ของคนอื่น
ทำไมบางคนถึง ปากหวานก้นเปรี้ยว
ทำไมบางพูดไม่ได้เรื่อง แต่พอคบไป ดันเป็นคนจริงใจ
ทำไมคนเราชอบพูดเรื่องตัวเอง แต่ไม่ชอบฟัง หรือ ถามเรื่องของคู่สนทนา
ทำไมคนเราชอบพลางตัว ไม่ชอบเปิดเผย ไม่กล้า หรือไม่มั่นใจ กล้าๆหน่อยดิ
ทำไมคนเรียนดีๆ เก่งในมหาลัยในกรุงเทพ ถึงไม่ค่อยอยากออกมาทำงานต่างจังหวัด
ทำไมอาจารย์มหาลัยในต่างจังหวัด ถึงไม่ค่อยมีคนเก่งๆ จากมหาลัยในกทม. ยกเว้น มข.มช มอ. เมื่อ50 ปี
ทำไมคนเราถึงชอบอำนาจ
ทำไมคนเราคิดว่าคนที่พูดน้อย คือ คนที่ยอมคน อะไรก็ได้งั้นหรือ
คน
ที่เรียนปริญญาเอกในปัจจุบัน เรียนเพื่อต้องการความรู้จริงๆหรือไม่
หรือเรียนเพราะไม่มีอะไรทำ หรือเรียนเพราะมีแรงกดดันบีบบังคับให้ทำ
หรือเรียนเพราะเรียนเก่ง เรียนแล้วจะเอาไปทำอะไร
หรือตั้งใจที่จะทำอะไรถึงเรียน
คนเรียนปริญญาโท
เรียนไปทำไม เรียนเพื่ออะไร เรียนแล้วจะเอาไปทำอะไร คิดจะเปลี่ยนแปลงอะไร
ห้าปี สิบปี ยี่สิบปี สามสิบปี ต่อไปจะเอาความรู้ที่มีไปทำอะไร
เรียนเพราะไม่อยากทำงานหรือเปล่า เรียนเพราะพ่อแม่ให้เงินถึงเรียน
แต่ถ้าไม่เรียนต้องหางานทำเอง เรียนแล้วเรียนได้ดีกับเงินที่ถลุงไปหรือไม่
เรียนแล้วใครได้ประโยชน์หากไม่นับตัวเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น