อาจารย์มหาลัยกับครูสพฐ 1

2013.10.14
มีประเด็นเรื่องค่าตอบแทนระหว่างครูสพฐ กับ อาจารย์มหาลัยที่รายรับได้น้อยกว่าครูสพฐในตำแหน่งที่เท่ากันเมื่อกลางปี 2556 เราก็อยากแสดงความคิดเห็นตามมุมมองประสบการณ์อันน้อยนิดของเรา เราก็มีเพื่อนและญาติเป็นครู ส่วนเราก็ทำงานเป็นอาจารย์ แล้วเราคิดว่าพอจะเข้าใจทั้งสองฝ่ายเพราะก็เคยเป็นศิษย์ของทั้งสองฝ่ายมาก่อน แต่ตอนนี้เราเป็นอาจารย์ที่ลามาเป็นนักเรียนอ่ะนะครับ ครูสพฐและอาจารย์มหาลัยสำคัญทั้งหมดและเกี่ยวพันกันอยู่ต่อการพัฒนาประเทศอย่างแยกไม่ได้เลย

เราเคยไปเรียนเมืองนอกตอนป.โท (โชคดีได้ทุนรัฐบาลเยอรมัน) เพื่อนชาวต่างชาติพูดว่า อาจารย์มหาลัยเป็นงานที่ Lazy job (งานที่ขี้เกียจ ประมาณเย้ยหยันว่า เช้าชาม เย็นชาม) เราไม่เข้าใจตอนนั้น เพราะเราไม่เคยเป็นอาจารย์ แต่ตอนนี้เราเข้าใจแล้วว่าเค้าคงไม่เข้าใจงานอาจารย์จริงๆ คงเห็นแต่เวลาที่อาจารย์สอนเค้าในชั้นเรียน แต่ถ้าตอนนี้ได้ยินคนใกล้ตัวพูดอีกก็คงต้องอธิบายให้เข้าใจ ลบอคติเค้าไปถ้าปัญญาและบุญเค้ามี

"อาจารย์มหาลัยที่ไม่ดีก็มีเยอะ ที่ดีก็แยะ(เช่นเดียวกับครูสพฐ) ถ้าอาจารย์ดีมีเยอะ จะปั้นครูสพฐดีๆได้เยอะ เด็กไทยที่ดีก็จะเยอะ ชาติก็จะไปได้ดีถ้าช่วยกันร่วมพัฒนา"

++อาจารย์มหาลัย++
อาจารย์มหาลัยที่ดี ก็ย่อมจะปั้นเด็กที่ดีออกมา (ส่วนหนึ่งคือครูสพฐในอนาคต) เราใช้เวลาในการสอนน้อยอันนี้ยอมรับ หากแต่เราสอนสิ่งใหม่ๆในโลก เล่าสิ่งเก่าๆที่โลกเจอแล้ว เวลาที่เหลือไม่มากนักของเราในแต่ละวัน (ถ้าคิดแค่เวลาทำงานในมหาลัย) เราก็จะทำงานวิจัยหาสิ่งใหม่ๆ อ่านค้นคว้าสิ่งใหม่ๆ เราอ่านหนังสือฝรั่งเพื่อให้ได้ความรู้ใหม่ๆและตรงจริงๆ มาสอน แนะนำเด็กๆและตีพิมพ์ผลงานวิจัย 

เราไม่มีโอทีเป็นตัวเงินจริงๆ เราคิดว่าเราโชคดีที่มีเวลาทั้งชีวิตให้เราทำงานที่ชอบไม่เฉพาะแต่ในเวลาที่อยู่มหาลัย เรากลับบ้านก็ต้องอ่านหนังสือฝรั่งอีก เราเตรียมสอน ตรวจการบ้าน เราพยายามจะสอนแบบใหม่ๆ คิดงานวิจัยใหม่ๆตลอดเวลา เรานอนดึกหลังเที่ยงคืน เราตื่นเช้ามีภาระดูแลครอบครัว เราไม่ดูละครน้ำเน่า เราพยายามแต่งตำราใหม่ๆ เราพยายามพัฒนาตนเองตลอดเวลาเพื่อตามความก้าวหน้าของวิชาการที่เราสนใจ เราพยายามเปลี่ยนโลกเล็กๆที่อยู่ใกล้ๆตัวเราและพัฒนาสิ่งรอบๆตัวเราเท่าที่เราจะทำได้ 

เราพยายามเข้าประชุมวิชาการเพื่อตามให้ทันโลกที่เราสนใจ เราพยายามแลกเปลี่ยนความรู้กับผู้ที่สนใจคล้ายเราด้วยการนำเสนองานวิจัยที่เราร่วมกันทำ เราจะรู้สึกละอายทุกครั้งถ้าเราไม่รู้เรี่องจริงๆในงานของเราและที่เกี่ยวข้อง เราไม่ได้ฉลาดและรอบรู้ไปทุกเรื่อง แต่เรารู้ตัวเราอยู่เสมอว่าด้อยอะไรแล้วพยายามปรับปรุงหากคิดว่ามันจะดีต่อสังคมแล้วเราจะพยายามเรียนรู้ในสิ่งเหล่านั้น เราพยายามลดมานะทิฐิของเราออกไปเพื่อให้รู้มากขึ้น เรามีประสบการณ์ในการอยู่และเรียนในต่างประเทศโดยตรง(อาจารย์มหาลัยส่วนใหญ่มักจะมีอย่างน้อยช่วงเวลาหนึ่งของการเรียนในต่างประเทศเพื่อให้ได้ประสบการณ์ตรงจากเจ้าของความรู้)

 เราพยายามถ่ายทอดประสบการณ์ตรงที่เราได้มาจากต่างประเทศให้เด็กของเราได้รู้ถึงความก้าวหน้าและสิ่งที่เราคิดว่าดีต่อพวกเขาก็เพื่อความเป็นสากลของเด็กเรา เราและประเทศเรา เราไม่ได้สอนแต่เนื้อหาอย่างเดียวแต่เรายังปลูกฝังอุดมการณ์ที่ดีให้แก่เด็กในยามที่เรามีโอกาสโดยยกตัวอย่าง เช่นการตรงต่อเวลา ขยัน รับผิดชอบต่องาน คำไหนคำนั้น ได้คือได้ไม่ได้คือไม่ได้แต่ต้องมีเหตุผล มีระเบียบวินัย ไม่ย่อท้ออะไรง่ายๆจนกว่าจะได้คำตอบที่สุด ซื่อสัตย์ต่องานที่เราทำ ให้เกียรติทุกเหล่าทั้งความคิดความเชื่อ เคารพความเห็นที่แตกต่าง พยายามทำตัวให้สุภาพ ประหยัดไม่ฟุ้งเฟ้อ เหล่านี้คือคุณสมบัติของคนในประเทศเจริญแล้ว 

เราพยายามมีส่วนร่วมในการปรับปรุงงานวิจัยให้นักวิจัยรุ่นน้องด้วยการอ่านผลงานอย่างไม่คิดค่าตอบแทน (เป็นหนึ่งในกิจกรรมที่คนทั่วไปมองไม่เห็น) เราพยายามปลูกฝังแนะแนวทางการทำวิจัยให้เด็กเราก่อนจบไปสู่ระดับบัณฑิตศึกษา เรามอบประสบการณ์ทางวิชาการให้พวกเด็กด้วยการพาไปเข้าแข่งงานวิชาการ เราพาไปดูงานในหน่วยงานสร้างแรงบันดาลใจ เราพาเด็กเราออกภาคสนามไปฝึกปฎิบัติงานจริงๆ "เราพยายามพัฒนาเด็กๆของเรา พร้อมกับพัฒนาตัวเราเองไปด้วย"  เราพยายามส่งเสริมให้เด็กได้ประสบการณ์การทำงานจริงจากการฝึกงาน เราพยายามหาช่องทางให้เด็กมีงานทำทันทีหลังจากเรียนจบสำหรับผู้ที่อยากหรือมีความจำเป็นต้องทำงาน เราพยายามแนะแนวเด็กให้เรียนต่อเมื่อมีโอกาศที่พร้อม แล้วเรามักจะหาโอกาศเผยแพร่ความรู้ที่คิดว่าดีให้ครูด้วยการเปิดโครงการอบรมให้ครูสพฐและคนทั่วไปได้เรียนรู้ความก้าวหน้าทางวิชาการเพิ่มเติมความรู้ที่มีอยู่เพื่อไปสอนเด็กต่อไป แต่... งานประเมินคุณภาพการศึกษา งานบริการวิชาการ งานบริหารการศึกษา งานอื่นๆที่คล้ายครูสพฐเราก็ต้องทำให้ดี ตามกำลังของแต่ละคน