อาจารย์มหาลัยกับครูสพฐ 2

2013.10.14
++ครูสพฐ++
เราจำเป็นต้องมีครูสพฐที่ดีใน เรื่องคุณภาพและปริมาณให้เยอะกว่าที่เรามีในตอนนี้ ครูสพฐสำคัญต่อรากฐานการสร้างชาติให้เจริญมากๆ เพราะเวลา12ปีอย่างน้อยที่เด็กจะต้องเรียนรู้จากครูสพฐ  แล้วเราจะต้องพยายามกระจายครูสพฐที่ดีไปให้ทั่วประเทศไทยไม่ว่าที่แห่งนั้นจะเป็นที่ทุรกันดารเพียงใด บนเขา ชายแดนหรืออำเภอที่ห่างไกลจากเมือง 

บ้านของเราอยู่ห่างจากตัวจังหวัดมาก เรายอมรับเลยว่าครูสพฐที่ดีมีความรู้อุดมการณ์และทุ่มเทมีในอัตราส่วนที่น้อยมากๆกว่าในตัวเมืองที่เราอยู่ปัจจุบัน วัดเอาง่ายๆแค่จำนวนเด็กที่เข้ามหาลัยของรัฐที่ได้มาตรฐานได้ปีละไม่เกินสิบเปอร์เซ็นต์จากคนที่สอบทั้งหมดในยุคเราโดยเฉลี่ย(ยุคปี2541บวกลบห้าปี) เราพูดง่ายๆเลยว่าคุณภาพของครูสพฐในบ้านนอกยังหาไม่ได้ เราไม่ใช่ศิษย์ล้างครู แต่หากอะไรไม่ดีเราก็ต้องล้างปัดกวาดไป เราต้องการให้ชาติพัฒนา ด้อยจุดไหนก็ยอมรับจุดนั้น ยุคนั้นเราเห็นครูกินเหล้าหน้าโรงเรียนในและนอกเวลาราชการเป็นครั้งๆไป อันนี้เรื่องจริงด้วยสัตย์ เรายืนยันได้ เพียงแต่ยกมาเป็นเรื่องเล่าให้ฟังกันก็เท่านั้น และคิดว่าที่อื่นก็น่าจะมีกรณีเช่นนี้แต่อาจต่างรูปแบบกันไป พวกครูเหล่านี้เป็นครูที่เข้ามาเพื่อหวังเอาสวัสดิการของรัฐจากการเป็นข้าราชการหรืออาจลืมตัวไปชั่วขณะ แต่ก็หลายครั้งเลยนะที่ลืมตัว ครูเหล่านี้สอนในวิชาที่ตนรับผิดชอบได้ก็จริง แต่มันควรจะได้ยิ่งกว่านั้นหากทุ่มเทจริงๆ อย่างครูพละก็ควรจะมีนักกีฬาโรงเรียนที่ได้รางวัลอย่างสม่ำเสมอ ครูสังคมก็ควรจะมีเด็กสอบสายศิลป์ในมหาลัยมาตรฐานได้บ้าง ครูวิทย์ก็ต้องมีเด็กได้รางวัลและสอบติดมหาลัยดีๆได้อย่างสม่ำเสมอ


แต่หากครูที่ดีมีคุณภาพมีอุดมการณ์ก็มีอยู่และพอหาได้หากที่แห่งนั้นโชคดี กลุ่มครูเหล่านี้แม้มีน้อยแต่หากเป็นความหวังในการพลิกแผ่นดิน กลุ่มครูเหล่านี้แม้จะเหนื่อยใจกับหลายสิ่งแต่ก็ไม่ย่อท้อและไม่เคยเปลี่ยนแปลงในอุดมการณ์ตลอดชีวิตข้าราชการ เรารู้เพราะบ้านเราอยู่หน้าโรงเรียนและใกล้กับบ้านพักครูด้วย เราโตมาก็รู้จักครูเกือบทุกคนเห็นกันเพราะเสมือนเป็นเพื่อนบ้าน 

ครูที่ดีในมุมมองเราคือ ต้องพัฒนาเด็กให้สามารถแข่งขันกับเด็กที่อื่นได้ พาเด็กไปวัดความรู้ พาเด็กไปสอบลองสนาม สร้างสนามให้เด็กมาประลองความรู้และแสดงความสามารถของตัวเองออกมาทั้งในและนอกโรงเรียน พาเด็กไปสร้างภูมิคุ้มกันในการแข่งขันทั้งวิชาการวิทยาศาสตร์ ศิลปะ กีฬา ดนตรี ช่าง ทักษะอาชีพและกิจกรรมทุกอย่างที่มีประโยชน์ ด้วยตัวเด็กเองเด็กไม่มีทางรู้ได้เลยว่าตัวเองอยู่จุดไหนของประเทศเพราะเด็กอยู่แต่ในกะลาที่ห่างไกลความเจริญ(ขอโทษทีนะ) 

ครูที่มีอุดมการณ์ ประสบการณ์ตรงและต้องทำ ทำ ทำ เท่านั้นให้เห็นผลและจะเป็นที่พึ่งของเด็กได้ ครูต้องรู้จักให้โอกาสเด็กในทุกๆเรื่องอย่างเท่าเทียมกันไม่ใช่ว่าจะมุ่งแต่จะเอาผลงานด้วยการเอาเด็กที่เคยไปแข่งแล้วและเก่งอยู่แล้วแต่ก็ยังพาไปแข่งขันตลอดเพื่อหวังผล ต้องคิดเสมอว่าหากเอาเด็กกลางๆไปแล้วเด็กสามารถแข่งขันกับที่อื่นได้พอใช้ แต่อาจไม่ชนะเลิศนั่นก็คือกำไลแล้วสำหรับเด็กๆในการได้ประสบการณ์ซึ่งเราเคยได้ตรงนั้นมาและคิดว่ามันเป็นความจริง
ครูสพฐไปเรียนรู้จากอาจารย์มหาลัยในตอนป.ตรี แล้วเอามาสอนเด็กตามที่ได้เรียนมาจากอาจารย์มหาลัย ปั้นเด็กเพื่อเป็นกำลังของชาติตามทิศทางที่ได้เรียนมาจากครูมหาลัย เพราะมันเป็นทิศทางโลก เพื่อเด็กไทยจะได้ก้าวทันโลก ครูสพฐที่ดีก็จะพัฒนาความรู้ของตัวเองอยู่ตลอดเวลาเพื่อให้เด็กแข่งขันได้กับโรงเรียนอื่นๆ ครูสพฐที่ดีจะพยายามพัฒนาตัวเองตลอดเวลา หาทางไปอบรมสิ่งใหม่ที่คิดว่าจะพัฒนาเด็กๆได้ ครูสพฐป้อนเด็กส่วนหนึ่งเข้าสู่ระบบอุดมศึกษาให้อาจารย์มหาลัย ครูสพฐยังต้องเน้นกิจกรรมมากหน่อยให้เด็กโตสมวัยทั้งวิชาการและความเป็นมนุษย์

 ++กระบวนการลูกโซ่ แยกไม่ได้++
มัน เป็นกระบวนการลูกโซ่ระหว่างครูสพฐกับอาจารย์มหาลัย แบ่งแยกไม่ได้ต้องทำงานร่วมกัน อะไรที่ทางรัฐบาลที่ดีทำได้ ก็ขอให้รีบทำไปเถอะ ยกระดับกำลังใจของทุกฝ่ายให้มากที่สุด ถ้ามันไม่เดือดร้อนมากนักกับทุกฝ่าย แล้วต้องอธิบายในปัญหาที่แต่ละฝ่ายไม่เข้าใจเท่าที่จะทำได้

"เด็กบ้านนอก เป็นอาจารย์มหาลัยบ้านนอก ได้ทุนรบ.ญี่ปุ่นเรียนต่อในบ้านนอกของญี่ปุ่นคนหนึ่ง"