กฏกติในการย้ายห้องแลป climate physics, kyoto university

อาทิตย์นี้เป็นอาทิตย์สุดท้ายของปีการศึกษา 2011 ของประเทศญี่ปุ่น และมหาลัยเกียวโตของผมก็เช่นกัน ปีงบประมาณ ปีการศึกษา ของญี่ปุ่นจะเริ่มที่เมษายน ซึ่งบ้านเราปีการศึกษาสำหรับมหาลัยจะเริ่มเดือนมิถุนายน แต่ปีงบประมาณจะเริ่มเดือนตุลาคม แล้วกฎขอแลป Climate physics ของผมนี้อาจารย์ซาโตมูระที่น่าเคารพและใจดีของผมตั้งกฎว่าจะให้เปลี่ยนห้องได้ ณ เดือนเมษายนของทุกปี   

โดยปีที่แล้วอาจารย์คิดไอเดียใหม่ได้ว่า จะรวมเอานักศึกษาป.เอกมานั่งห้องเดียวกัน จากเมื่อก่อนที่มีห้องแลปอยู่ 3 ห้อง โดยเด็กป.ตรี(ปี4) ป.โท ป.เอก และหลังป.เอกจะนั่งรวมกันหมด แต่พอปีนี้เด็กที่เคยนั่งห้องป.เอกด้วยกันกับผมที่มีป.เอกทั้งหมด5คน หลังป.เอกอีก1 เค้าก็ขอย้ายออกไปอีกห้องหนึ่งคน เพราะคงรำคาญไอ้เด็กป.เอกคนข้างๆผมไม่ได้ มันคุยมากเกิน วันๆไม่ทำไรเลย เพราะงานมันคือรันโมเดลภูมิอากาศ มันก็รอไปอีกสามสี่วันรู้ผล มันก็ไม่ทำไร จ้อทั้งวัน ก็เลยมีคนรำคาญ ส่วนป.เอกอีกคนก็จบแล้วได้ทุนJSPS ไปต่อที่ แคมบริดอังกฤษ 2 ปี ส่วนหลังป.เอกอีกคนก็ย้ายไปอีกห้อง เหลือป.เอกอยู่ห้องนี้ทั้งหมด 3คน

ก่อนย้ายออก เด็กที่ย้ายออก เค้าจะทำความสะอาดไม่ให้เหลือแม้แต่ฝุ่น ประมาณว่าห้ามมีร่องรอยว่าเคยอยู่ที่นี่มาก่อน เก็บกวาดซะยิ่งกว่าแม่บ้านอีก ระเบียบวินัยและความรับผิดชอบต่อสังคมเค้าเข้มข้นจริงๆ พอผมบอกว่า มันสะอาดแล้วนะ เค้าก็บอกยังไม่เป็นที่น่าพอใจ ต้องกวาดให้เกลี้ยง สุดๆครับคนประเทศนี้ ประเทศที่พัฒนาแล้วนี่คือ “คน” พัฒนาแล้วต่างหาก ไม่ใช่วัตถุนะครับ คนที่เจริญและพัฒนาแล้วไปอยู่ที่ใดก็ทำให้ที่นั้นเจริญครับ เค้ามีทั้งความขยัน อดทน มุ่งมั่นในการทำวิจัย ไม่ท้อถอยอะไรง่ายๆ กระหายความรู้ที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่เค้าสนใจอยู่ตลอด พื้นฐานความรู้ด้านการคำนวณและวิทยาศาสตร์ดีเลิศเพราะขยันมาตั้งแต่เด็ก ถ้าตัดสินใจทำอะไรก็ทำจริง ทำให้เก่งไปเลย ให้รู้แจ้ง “ตรัสรู้”ในงานของตัวเองไปเลย พยายามแก้โจทย์ปัญหาในงานบ่อยๆ เพราะเค้าขยัน เค้าก็เลยได้ลอง ได้เล่น ได้เจออะไรเยอะแยะไปหมด และคนพวกนี้ไม่กลัวที่จะเรียนรู้อะไรใหม่ๆ 

ประเทศเราต้องขันน็อตเรื่องคนให้ตึงกว่านี้ ความเป็นไท ของเราน่ะดี แต่ความไม่มีระเบียบที่เรียกกันจนติดปากว่า ทำอะไรตามใจคือไทยแท้นี่ ไม่ดี เพราะหากมันทำให้คนอื่นเดือดร้อน โดยคนทำไม่ได้คิดหรือตั้งใจ อันนี้ก็จะทำให้สังคมเลอะเทอะไปกันใหญ่ กลับมามองโลกกันต่อไปดีกว่า คนประเทศอื่นที่เคยใกล้เคียงกับเรา เค้ากำลังแซงหน้าเราไปแล้ว เราหลงภูมิใจกับความอุดมสมบูรณ์ของธรรมชาติบ้านเรามากเกินไป กฎระเบียบของประเทศหย่อนยาน ยาเสพติดก็ปล่อยให้มันมีอยู่ ไม่มีการเชือดไก่ให้ลิงดู (ผมหมายถึงเชือดจริงๆนะครับ) ปล่อยให้มันมาทำลายมันสมองของเยาวชนเราแบบเรื้อรัง อึดอัดครับ .. ผมก็ได้แต่ทำหน้าที่วิจัยของผมและกลับไปทำงานรับผิดชอบหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดเท่าที่คนคนนึงที่เกิดมาบนโลกใบเล็กนี้จะทำได้ ก็พอดี โชคดีประเทศไทย