จิตสาธารณะในการใช้ห้องน้ำญี่ปุ่น

จิตสาธารณะในการใช้ห้องน้ำญี่ปุ่น

ถ้าหากใครเคยมาเที่ยวที่ประเทศญี่ปุ่นจะสงสัยในความเป็นระเบียบและสอาดของบ้านเมืองแห่งนี้เป็นอย่างมาก ผมก็ไม่เคยถามเพื่อนในแลปเหมือนกันว่ามันมีกฎหมายหรือบทลงโทษแก่ผู้ที่ทิ้งขยะหรือถ่มน้ำลายบนพื้นที่สาธารณะหรือไม่ เหมือนประเทศสิงคโปร์ที่เคยได้ยินมา แต่คนที่นี่ก็ไม่ได้ปฎิบัติตัวเป็นภาระสังคม แถมยังช่วยเหลือเกื้อกูลกันอีกต่างหากในการเก็บกวาด ห้องน้ำก็เช่นกันเป็นตัวอย่างที่ดีและใกล้ตัวมากๆ แลปผม(คิดว่าเหมือนกันทุกแลปในญี่ปุ่น)จะมีนักศึกษาตั้งแต่ป.ตรีปีสี่ ไปจนระดับหลังปริญญาเอก แล้วทุกคนรวมทั้งอาจารย์พวกเราจะใช้ห้องน้ำร่วมกันอย่างเสมอภาค ไม่มีแบ่งชนชั้นนี่ห้องน้ำอาจารย์นะ ห้ามเข้า ไม่มีครับ เพราะทุกคนที่มาใช้มีจิตสาธารณะ แล้วอีกประการคนทำความสะอาดห้องน้ำก็มีจิตสาธารณะ เค้าจะมาทำความสะอาดทุกวัน ตรงเวลา และมีมาตรฐานที่เท่าเทียมกันทุกวัน ทั้งที่เจ้าหน้าที่พวกนี้เป็นบุคคลที่มีสติปัญญาไม่ปรกตินะครับ คือเป็นโรคออร์ทิสติก แต่ได้รับการฝึกฝนให้ทำหน้าที่ในแต่ละวันเพื่อไม่ให้ดูว่าไร้ค่า ดูเอาสิครับ เค้าเอาใจใส่ทุกคนทุกชนชั้น ไม่ว่าผู้นั้นจะเป็นใคร แล้วคนพวกนี้ก็มีจิตสาธารณะและความรับผิดชอบในห้านที่ของตัวเค้าเองไม่แพ้คนปรกติอย่างเราๆเลย (แต่ไม่รู้บางทีเราก็อาจสู้เค้าไม่ได้นะครับ) แต่ตั้งแต่ผมอยู่มา ไม่เคยเลยสักวันที่จะสกปรกจนทนไม่ได้ เหมือนที่เคยเจอในเมืองจีนที่ผมเคยไปเรียนอยู่ในระยะเวลาสั้นๆเมื่อสิบปีก่อน บอกได้คำเดียวว่าหากท่านใดไม่เคยสูบบุหรี่ก็ต้องขอสูบใน ณเวลานั้นครับ เหมือนโน้ตพูดในเดี่ยวเก้านั่นแหละ

 ที่นี่ญี่ปุ่นทุกคนจะรับผิดชอบในสิ่งที่ทำลงไป และคิดเผื่อให้คนที่จะมาใช้ต่อ นี่คือปรัชญาขั้นสุดยอด ประเทศใดมี บ้านเมืองใดมี บ้านเมืองนั้นเจริญครับ เอาประยุกต์ได้ทุกอย่าง เช่น การเตะฟุตบอล นักฟุตบอลบ้านเราเมื่อก่อนก็ชอบเลี้ยงและทำตัวเด่น ครองบอลให้นานๆ แต่พอจวนตัวแล้วจึงค่อยส่ง เพื่อนร่วมทีมได้รับลูกไปก็ไปต่อไม่ได้ โดนแย่งซะงั้น เพราะไอ้คนส่งลูกนั้นไม่มีจิตสาธารณะ ไม่คิดเผื่อแผ่ แก่คนอื่น เห็นแก่ตัวว่ากันง่ายๆครับ เราควรจะปลูกฝังกันที่บ้าน พ่อแม่ ต้องสอนลูกว่าทำอะไรต้องรับผิดชอบสิ่งที่ตนทำและคิดเผื่อไปด้วยว่าจะสร้างความเดือดร้อนแก่คนอื่นหรือไม่ เอาแค่นี้ก่อนครับ ทำให้ได้ มาโรงเรียนอาจารย์ครูก็ต้องทำเป็นตัวอย่าง มหาลัยก็ต้องสอนเพราะเด็กนักศึกษาก็ต้องการตัวอย่าง โดยอาจารย์และบุคลากรต้องทำเป็นตัวอย่างแก่เด็กนักศึกษา เหมือนอาจารย์รุ่นพี่ผมคนนึงกำลังทำอยู่ที่คณะ ให้เด็กนักศึกษามาช่วยกันพัฒนาสถานที่ เก็บกวาด ปลูกฝังความเป็นระเบียบในการจอดรถ คิดเผื่อคนอื่น ช่วยกันทำ เริ่มที่ตัวของแต่ละคนก่อนแล้วสังคมก็จะดีตามมา