ภาพถ่ายหน้า Tokei dai หอนฬิกา กับ ต้นไม้สัญลักษณ์มหาลัยเกียวโต วันรับปริญญาของรุ่นพี่ดร.คนไทย 26 กันยายน 2554 อีกสองปีข้างหน้าหวังว่าผมจะได้รับปริญญาอย่างเหมือนกับดร.ใหม่ๆ เหล่านี้
แม้ว่าวันนี้จะเป็นวันเสาร์ที่ควรจะหยุดอยู่กับบ้าน หรือพาภรรยาไปเที่ยวผ่อนคลายบ้าง หลังจากอาทิตย์ก่อนโน้นย้ายหอพักใหม่ และไปออกสนามตรวจอากาศที่ Shirahama ฝ่าดงพายุไต้ฝุ่นกลับมาได้ แต่ผมก็จำใจต้องมาปั่นงานเพื่อไป Conference ซึ่งไม่ได้ Require สำหรับการจบป.เอกเลย แต่ต้องสมัครไปเพราะ ต้องรักษาหน้าตาของโปรเฟสเซอร์ที่เป็นหนึ่งในคณะกรรมการของงานนี้ ถือว่าเป็นการฝึกปรือฝีมือการเขียนเปเปอร์ไปในตัว เรื่องของเรื่องถ้ามีปริมาณงานเพียงพอ งานเขียนเปเปอร์จะไม่หนักหนาสาหัสเลย แต่ถ้ามีน้อยก็ต้องมาปั่นเพิ่มแปะเข้าไป
ปีนี้เป็นปีที่ 2 ของผมด้วย ซึ่งวางแผนว่าอย่างน้อยต้อง 1-2เปเปอร์ให้ได้ เพื่อปี 3 จะได้สบายใจมากขึ้น บางแลปในเกียวไดเค้าต้องให้ได้ 5-6 เปเปอร์ ซึ่งผมว่ามันบ้าไปแล้ว ไม่แปลกใจเลยที่ ม.เกียวโตติดอันดับที่ 24 ของโลก เพราะงานวิจัยนี้เองที่โปรเฟสเซอร์กดดันให้เด็กป.เอกทำ ไม่งั้นไม่จบ พวกเด็กป.เอกที่เรียนก็บ้าพลัง ทำได้ซะงั้น ไหนจะต้องโดนกดดันให้พรีเซนต์ความคืบหน้างานอีก พรีเซนต์แต่ละครั้งก็ปาไปชั่วโมงครึ่ง ถามยังกะเราเป็นโปรเฟสเซอร์ คือ คุณต้องรู้ให้รอบ ให้หมด ให้ลึก ในงานที่คุณทำอยู่ ก็มีแต่ยอมรับไป เพราะเราเป็นนักศึกษา ถ้าไม่โดนทุบ โดนโขก โดนสับตอนนี้ แล้วจะแกร่งได้อย่างไร ใช่ไหม ^^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น