คติเตือนใจในการพัฒนาตน

คติเตือนใจในการพัฒนาตน

2013.12.21

ผมลืมตามาดูโลกครบแล้ว 33 ปี ก็ผ่านอะไรมาเยอะพอควร และก็ยังไม่ได้เจออะไรอีกมากมาย ก็อยากเขียนข้อความเตือนใจตนเองไว้ เผื่อหลงทางในการพัฒนาตนเอง

+++งาน+++

ให้คิดอยู่ตลอดเวลา ไม่มีอะไรที่สมบูรณ์แบบ มันมีโอกาศและช่องว่างรอให้เราพัฒนาอยู่เสมอ

ให้คิดอยู่เสมอว่าไม่มีคำว่าเป็นไปไม่ได้ ขึ้นอยู่กับว่าจะทำหรือไม่ และขึ้นอยู่กับคำจำกัดความของเป้าหมายนั้นคืออะไร

ให้ทำในสิ่งที่บ้านเมืองเรายังไม่มี หรือมีแต่ยังไม่ก้าวหน้า ไม่ต้องทำซ้ำในสิ่งที่คนทำกันอยู่แล้ว

ให้ทำจากเล็กไปใหญ่ ทำจากรู้ไปไม่รู้ ทำจากสิ่งที่ถนัดไปในสิ่งที่ไม่ถนัด เพียงแค่หาความรู้และทำให้เต็มที่

ให้คิดอยู่เสมอว่า ให้เรียนรู้จากผู้ที่มาก่อน ทุกสิ่งอย่างมีช่องว่าง มีจุดอ่อน และมีโอกาสหากเราหาและทำมันจริงๆ

ให้เตือนตัวเองเสมอว่า เราไม่ใช่คนแรกที่คิดและทำ เราได้และมีทุกวันมานี้เพราะผู้ที่มาก่อนหน้าทำทางไว้ให้ ให้เครดิตท่านเหล่านั้นด้วย

ให้คิดอยู่เสมอว่า  สิ่งที่มีอยู่ก่อนนั้นไม่จำเป็นต้องดีและเหมาะสมตลอดกาล แต่สำคัญว่าสิ่งที่มีตามมานั้น ดีและมีประโยชน์กว่าสิ่งที่มีมาก่อนจริงๆหรือไม่

ให้คิดอยู่เสมอว่า คนอื่นจะพูดอย่างไรก็ได้เพื่อไม่ให้ทำ เพื่อไม่ให้เริ่ม แต่หากตัวเราจะทดลองทำใครก็ไม่สามารถห้ามเราได้

ให้คิดอยู่เสมอว่า ให้ร่วมมือกันทำ ให้ใช้ความสามารถของแต่ละคนที่สนใจในงานนั้นๆจริงๆ หากเค้าไม่อยากทำ อย่าไปบังคับให้ทำ

ให้หาแรงบันดาลใจที่จับต้องได้จริงๆ ในการทำงานนั้นๆให้ได้ก่อนที่จะเริ่มงานใดๆ หากไม่มีก็ทำให้มันมีเมื่อมันต้องทำ 

+++ชีวิต+++

ให้พยายามเป็นผู้ฟังที่ดีแล้วคิดตาม ลบอคติออกไป ไม่มีเขา ไม่มีเรา มีแต่ความจริงที่เที่ยงแท้เท่านั้นที่รอการค้นพบ

ให้ถ่อมตัวให้ต่ำเตี้ยที่สุด ไม่ว่าวันเวลาใดก็ตาม ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะใดๆก็ตาม หากอย่าลืมภูมิใจในสิ่งที่เราทำ

ให้เคารพในความเท่าเทียมกันของการเกิดมาเป็นคน เคารพในสิทธิ์ เคารพในความสามารถที่มีอยู่จริงๆ ไม่ใช่ฐานะหรือชาติตระกูล

ให้เกียรติทุกคนและห้ามสบประมาทใคร หากใครสบประมาทให้ถือว่าเป็นพลังผลักดันและขอบคุณเขาคนนั้นในใจ

ให้จำความรู้สึกที่เคยถูกคนสบประมาท ว่าฐานะครอบครัวอย่างนี้ ได้เท่านี้ก็มาไกลมากแล้ว เป็นแรงผลักดันต่อไป เส้นแบ่งคำปลอบใจกับคำสบประมาทบางครั้งก็คลุมเครือ

ให้จำไว้ว่า ต่อให้มีฐานะร่ำรวย เกียรติยศมากมายเพียงใด แต่ไม่ได้มีผลงานอะไรที่ใช้ได้ดีจริงๆ ก็ไม่คู่ควรกับการเกิดเป็นคน

ให้จำไว้ว่า หากจะมีอายุยืนยาว แต่ไม่ได้ทำอะไรที่เปลี่ยนแปลงสังคมในจุดเล็กๆของเราจริงๆ ก็ขอให้มีอายุสั้นๆแล้วได้ทำอะไรจะดีเสียอีก

ให้จำไว้ว่า การให้โอกาศการศึกษา ให้ความรู้ที่มีประสิทธิภาพจริๆง คือ การให้ทานที่วิเศษที่สุด

ให้จำไว้ว่า ไม่ต้องคิดจะเป็นแบบอย่างหรือเป็นตัวอย่างให้ใคร หากเรายังทำไม่ได้ในเรื่องนั้น

ให้จำไว้ว่า ให้ทำในงานที่เราทำได้ก่อน พึ่งตนเองให้ได้ ยืนด้วยตัวเอง อย่าไปหวังพึ่งหรือรบกวนใคร เพราะเค้าก็มีสิ่งที่เค้าอยากทำอยู่เหมือนกัน

ให้รู้ตัวตลอดทุกวันเวลา ว่ากำลังทำอะไรอยู่ เตือนตัวเองตลอด ว่าอยู่จุดไหนของเป้าหมายของงานและเป้าหมายของการเกิดเป็นคน

ให้จำและเตือนตัวเองเสมอว่า เราไม่ได้เกิดมาเพื่อแข่งและเบียดเบียนใคร แต่หากเราเกิดมาเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของการเกิดเป็นคน

ให้ตั้งเป้าว่าจะไปให้ถึงยอด แล้วพยายามปีนป่ายให้เต็มกำลังและความสามารถ จะได้ไม่เสียใจแบบมีเงื่อนไขในวันข้างหน้า

ให้ลุกขึ้นให้ไว ในยามที่ล้ม แล้วมองเป้าหมาย แล้วเดินต่อไปอย่าหยุดหย่อน

ให้พยายามพัฒนาตนเอง พยายามตั้งเป้าหมายขึ้นมาใหม่ทุกครั้งที่ทำการใดๆสำเร็จ

ให้จำไว้ว่า หากหลงกับคำชม สรรเสริญเยินยอ จากใครก็ตาม ก็จะทำให้เราหยุดอยู่กับที่และถอยหลังลงคลองไปในที่สุด

ให้จำไว้ว่า หากใครชมให้ขอบคุณเค้า แล้วถ่อมตัวเราลงให้มาก แล้วชมกลับคืน แต่หากเค้าชมบ่อยมาก ให้ละเลยลมปากนั้นเสีย เพราะจะมันบ่อนทำลายการพัฒนา

ให้จำไว้ว่า อยู่ที่ไหน ก็ต้องทำให้สุดกำลังความสามารถ พัฒนางานของเรา พัฒนาคนของเราขึ้นมาให้ได้ตามแบบฉบับของเราเอง

ให้จำไว้ว่า ขยัน อดทน เรียนรู้ มาก่อนคำว่า ฉลาด